Rouw, verlies, verdriet - Psycholoog Gouda

Kwetsbaar

Wat belangrijk is in ons leven, is kwetsbaar. Je kunt het kwijtraken en daarmee een stukje van jezelf verliezen. Je kunt je ouders kwijtraken, je partner, een kind, je gezondheid, je werk, een vriendschap, een droom… het zijn harde, pijnlijke gebeurtenissen. 
 

Praten, praten, praten

Het is ongelofelijk belangrijk om te praten over je verlies. Lang, vaak en veel. Het maakt niet uit dat je tien keer hetzelfde vertelt, of vijftig keer. Zolang jij nog steeds emoties blijft voelen als je erover vertelt, is het goed om dat te blijven doen. Het verhaal vertellen zonder emoties, terwijl je weet dat die er nog wel zijn, is juist niet goed voor je (zeg dan liever: “Ik wil er nu liever even niet over praten.”).
Er zijn misschien mensen in je omgeving die zeggen dat je het beter kunt loslaten en vergeten in plaats van erover te praten en die gevoelens steeds maar weer te voelen. Dat is niet waar. Je kunt het pas loslaten als het klaar is.
Er is overigens een verschil tussen je emoties toelaten en erin zwelgen (“Wat ben ik toch zielig, waarom moet dit mij toch overkomen?, ik kan ook nooit eens een beetje geluk hebben, etc.). Zwelgen houdt het verdriet juist in stand. Net als ertegen vechten overigens.
 
Misschien zijn er in je omgeving wel mensen die goedbedoelde, maar verschrikkelijke dingen zeggen (zoals: “Gelukkig heb je nóg een kind.”), waardoor je denkt: “Ze begrijpen er helemaal niets van, laat ik mijn mond maar houden.” Hoe begrijpelijk ook, het is niet goed voor je om je verdriet voortijdig weg te willen stoppen. Het kan ook niet, want het is niet weg. Misschien wordt het ingekapseld, om later weer los te komen, of je kunt straks helemaal niets meer voelen, ook geen vreugde. Probeer iemand te vinden die naar je luistert, die je verdriet de ruimte geeft.
 

Verwerken

Omgaan met verlies betekent meestal een vorm van acceptatie vinden. Verlies vormt ons en kan ons ook sterk maken. Hopelijk krijg je de eerste tijd hulp van familie en vrienden.
Maar op een gegeven moment lijkt het wel of er van je wordt verwacht dat je ‘er overheen’ bent. Dat je het ‘een plekje gegeven hebt’. Maar misschien denk je: “Waar is dat plekje? Is er voor mij wel een plekje voor dat grote verdriet?” Dan is het goed om hulp te zoeken.
 

Geef het de tijd

Verdriet kan zeer intens zijn, en het kan voelen alsof het nooit meer over zal gaan. Alle verlies heeft tijd nodig, en soms heb je langere tijd nodig om te rouwen, maar normaal gesproken wordt het op een gegeven moment toch minder en minder.
Meestal voel je het zelf wel als de rouw vast komt te zitten. Als je te lang te verdrietig blijft. Of, wat ook vaak gebeurt, als je het idee hebt dat je eigenlijk helemaal niet aan rouwen toekomt, maar wel het idee hebt dat ‘het nog ergens zit’. Soms jaren lang.
 
Ook gestapelde rouw, dus rouw op rouw, is een vaak voorkomende reden waardoor je het zelf niet meer op kunt lossen.
 
Lukt het je niet om je verlies te boven te komen, kom dan eens praten bij Psycholoog Gouda. Rouw is zeer individueel en er is ruimte voor de unieke manier waarop jij ermee omgaat. De therapeut luistert naar je en samen gaan jullie op zoek naar dat ‘plekje’.